10.06.2020r.
ZABAWY MATEMATYCZNE W DOMU DLA DZIECI I RODZICÓW DZIECI
Zaproście do zabawy rodzeństwo, rodziców.
Jesteście już gotowi? To zaczynamy!
https://www.youtube.com/watch?v=3ucDVAsz_C0 – link do piosenki
„Długi, krótki – ćwiczenia w mierzeniu pomiaru długości” Dziś będziemy się bawić sprawdzaniem pomiaru długości i jej porównywaniem.
I ZADANIE Najpierw sprawdzimy co jest wyższe, a co niższe od Was?
Opis zabawy
Rodzic zwraca się do dziecka: Stań obok mnie. Popatrz na mnie. Jestem wyższy od ciebie. Zaraz dowiemy się, o ile? Stań przy framudze drzwi, dosuń pięty, wyprostuj się, a ja zaraz zaznaczę twój wzrost (np. za pomocą taśmy). Odsuń się i popatrz. Jesteś tego wzrostu(pokazuje odległość od podłogi do zaznaczonej kreski). Proszę cię, abyś teraz zmierzył mnie. Przynieś taboret… Stanę przy framudze, a ty zaznacz dłonią mój wzrost i zaznacz taśma samoprzylepną lub narysuj kreskę ołówkiem …
Wspólnie oglądają wyniki pomiaru i ustalają: kto jest wyższy, kto niższy. Pokazują, o ile dorosły jest wyższy, o ile dziecko jest niższe.
Rodzic proponuje: Rozejrzyj się dookoła i stań koło tego, co jest od ciebie wyższe, co jest niższe.
II ZADANIE Następnie zmierzymy krokami i stopa za stopą szerokość i długość dywanu np. Opis zabawy
Mierzenie szerokości dywanu stopa za stopą. Zmierzcie szerokość dywanu, stawiając stopę przed stopą (palce jednej stopy dotykają pięty drugiej stopy) i głośno liczą. Potem to samo robi Rodzic. − Dlaczego wyszły różne wyniki? ( Osoba starsza ma dłuższe stopy, a młodsza krótsze).
Mierzenie długości dywanu krokami. Zmierzcie długość dywanu krokami, głośno licząc. Potem to samo robi Rodzic. – Dlaczego wyszły różne wyniki? − Z czym jest związana długość waszych kroków? (Ze wzrostem. Jak ktoś jest wyższy stawia dłuższe kroki, a niższa osoba krótsze).
III ZADANIE Następnie zmierzymy długość stołu za pomocą …… jak myślicie czego? Opis zabawy
Rodzic proponuje: zmierzymy długość stołu (pokazuje dłuższy brzeg). Nie da się tego zrobić mierząc stopa za stopą. Pokażę ci inne sposoby mierzenia. Tak się mierzy łokciem(przysuwa łokieć do krawędzi stołu, wyrównuje, odmierza do końca palców, zaznacza i w to miejsce ponownie przykłada łokieć) Odmierzyłem dwa łokcie i został jeszcze kawałek. Zmierzę go dłonią (przykłada dłoń do miejsca, w którym zakończył mierzenie łokciem i odmierza kładąc przemiennie dłonie, kciuk chowa pod blatem). Zmieściły się trzy dłonie i został jeszcze kawałek. Zmierzę go palcami (przykłada palce i mierzy). Zmieściły się trzy palce. Wiem już, jaka jest długość stołu: dwa łokcie, trzy dłonie i trzy palce. Zmierz w podobny sposób długość np. parapetu. Dziecko odmierza łokcie, dłonie i palce, a dorosły dba o precyzję pomiaru. Można takich ćwiczeń przeprowadzić dużo np. mierząc długość mebli.
Do sprawdzenia i porównania długości pomiaru możecie także używać klocków, patyków lub np. sznurków
Żeby wynik pomiaru długości, szerokości, wysokości był zawsze jednakowy ludzie wymyślili różne narzędzia pomiaru długości takie jak: miarka krawiecka, stolarska, taśma miernicza, linijka szkolna ,które mierzą m. in. w centymetrach. Pokaz linijki, miarki krawieckiej itd. i 1 centymetra na nich.
„Zwariowany poranek” – zabawa dramowa. Rodzic recytuje wiersz, a dziecko ilustrują tekst ruchem
Idzie tata na paluszkach (dzieci idą na placach)
cicho skrada się do łóżka (kładą place na ustach i mówią ciii)
w mamy ucho szepcze zdanie (szemrają po cichu)
– Wstawaj mamo na śniadanie (powtarzają zdanie)
Mama zrywa się z pościeli (wyciągają ręce do góry i podskakują)
gładzi włosy, łóżko ścieli (poprawiają włosy i podnoszą kołdrę)
pędzi szybko wprost do szafy (biegną)
wkłada bluzkę, tę w żyrafy (naśladują zakładanie bluzki)
Stawia czajnik na kuchence (trzymają przedmiot i stawiają go)
potem bierze mnie za ręce (robią z ramion kołyskę)
są gilgotki, jest ściskanie (wzajemnie się łaskoczą i obejmują)
plus turlanie na tapczanie (turlają się po dywanie)
Co w tym czasie robi tata? (rozkładają ręce)
Lista zajęć jest bogata
parzy kawę, piecze grzanki (pokazują na palach listę czynności)
kładzie noże, stawia szklanki.
Gdy śniadanie już zjedzone, (głaszczą się po brzuchach)
mama mruga w moją stronę (mrugają jednym okiem)
Wkładaj kurtkę szybko Wiola! (wołają kogoś ręką)
Bo jedziemy do przedszkola (naśladują jazdę samochodem)
Tata krztusi się ze śmiechu (śmieją się)
Mamo, mamo dość pośpiechu! (grożą palcem)
Dopij kawę, pogłaszcz kota, (naśladują picie i głaskanie kota)
Dzisiaj przecież jest sobota! (kiwają głowami).
Rozmowa na temat czynności wykonywanych przez mamę i tatę w wierszu.
– Kto występował w wierszu?
– Jakie obowiązki w domu miał tata?
– Jakie czynności wykonywała mama?
– Jakie obowiązki miała Wiola?
– Czy oprócz domowych obowiązków rodzice coś jeszcze robią?
Pamiętamy o zasadzie wypowiadania się całymi zdaniami!
Pomiar czasu.
Rodzić przygotowuje pierścień z szarego papieru oraz kilka białych i granatowych kółek. Dowiemy się jak to jest z dniem i nocą. Słoneczko wstało, zaczyna się dzień (kładzie białe koło na pierścieniu)- Gdy zachodzi, dzień się kończy. Jest coraz ciemniej , zaczyna się noc (kładzie granatowe koło za białym)…Rodzic powtarza te kwestie, a następnie mówi, by dziecko dokończyło zadanie. Gdy dziecko ułoży w odpowiedniej kolejności koła, odczytuje zapis: DZIEŃ- NOC- DZIEŃ- NOC……. Podobnie możemy wykonać zadanie ucząc dzieci dni tygodnia czy też miesięcy zastępując je innymi kształtami kartoników.
Mierzenie krokami, stopa za stopą, łokciami, palcami.
Ciekawe jaka jest odległość od tego miejsca do tego drzewa (wskazanie drzewa).Zmierzę krokami a ty licz głośno moje kroki. Teraz ty zmierz tą odległość swoimi krokami, a ja je policzę. Skąd różnica w pomiarze?
Zmierzymy długość stołu. Nie zrobię tego za pomocą kroków, ani stopa za stopą tylko pokaże Ci inny sposób: tak się mierzy łokciem (przesuwa łokieć do krawędzi stołu, wyrównuje, odmierza do końca palców i w to miejsce ponownie przykłada łokieć)=Odmierzyłem dwa łokcie i został jeszcze kawałek.
A teraz zmierzę stół dłonią….zmierzę go palcami…. Dzięki tym pomiarom wiem jaka jest długość stołu: dwa łokcie, trzy dłonie i trzy palce. Następnie w/wykonane czynności pomiarowe wykonuje dziecko.
Porównywanie długości dwóch sznurków; Podobieństwa narzędzi do mierzenia długości- miarka krawiecka, miarka stolarska, taśma miernicza, linijka szkolna.
Pomiar wody w butelce. Dwie takie same butelki. Odmierzamy takie same proporcje wody. Wlewamy wodę do butelek. Jedna stoi pionowo, drugą układamy w poziomie. Obserwowanie i wyciąganie wniosków. Kilka butelek takiej samej pojemności, do których wlewamy różne ilości wody. W których butelkach jest więcej wody, a w których najmniej? Ile kubków wody mieści się w butelce?
Lekkie czy ciężkie?
Zadaniem dziecka jest wybór ciężkiego i lekkiego przedmiotu spośród wskazanych. Przykładami mogą być drewniany klocek i kartka papieru. Dziecko powinno zrozumieć znaczenie słów "lekki" i "ciężki". Początkowo bierzemy tylko dwa przedmioty i podajemy maluchowi do ręki na zmianę, tak aby poczuł różnicę. Później dobieramy jeszcze kilka takich par i wspólnie określamy, co jest ciężkie, a co lekkie. W najtrudniejszej wersji dziecko wybiera obiekty "ciężkie" i "lekkie" z grupy kilku przedmiotów.
Mały, średni, duży Do zabawy potrzebne będą trzy pudełka i trzy maskotki różnej wielkości. W każdym pudełku należy zrobić otwór dopasowany do rozmiarów maskotki. Pudełka ustawiamy na podłodze jedno obok drugiego. Ustalamy z maluchem, że będą to domki pluszaków, ale maskotki nie wiedzą, czyj jest który domek. Dziecko musi im pomóc w dokonaniu wyboru. Zaczynamy od teatrzyku samorodnego, bawiąc się na oczach dziecka: Duży miś chce wejść do małego domku. O nie! Nie zmieści się! To może zmieści się do średniego domku? Oj, też nie! To może do dużego domku? Tak, to właśnie tu mieszka duży miś! W kolejnym etapie prosimy dziecko, aby samo znalazło odpowiedni domek dla dużego misia. Analogicznie postępujemy z pozostałymi maskotkami. Zabawa uczy porównywania wielkości, rozpoznawania stosunków przestrzennych, rozumienia pojęć "mały", "średni", "duży", rozwija myślenie przyczynowo-skutkowe oraz pozwala zrozumieć, że postawiony problem można rozwiązać przez próbowanie i działanie.
Jedno dla mnie, jedno dla ciebie
Przygotowujemy małe przedmioty, np.: guziki, klocki, kredki. Dziecko ma za zadanie podzielić przedmioty pomiędzy sobą a drugą osobą, może wkładać je do małych, wcześniej przygotowanych pojemników lub okręgów z tasiemek. Zabawę urozmaicamy poprzez dołączenie trzeciego uczestnika, np. ulubionej maskotki. Taka forma spędzania czasu wprowadzi dziecko w świat liczb i zbiorów.
Figury
Zaczynamy od narysowania na kartce konturów kilku figur geometrycznych i nazwania ich, np. koło, kwadrat, trójkąt. Potem prosimy dziecko o wskazywanie konkretnych figur i ich kolorowanie lub wypełnianie ustalonym deseniem (kreskami, kropkami), a następnie zachęcamy do narysowania ich samodzielnie. Nie wymagamy w tym zadaniu precyzji, a jedynie wychwycenia najważniejszych cech różniących dane kształty. Potem wyruszamy na wyprawę po domu lub okolicy w poszukiwaniu przedmiotów o takich kształtach (ciastko, stół, znak drogowy).
Gdzie to leży”
Wykonaj rysunek używaj pojęć: „obok”, „nad”, „pod”, „w środku”- określanie położenia rzeczy względem siebie to ćwiczenie wyobraźni przestrzennej. Narysuj dziecku koło i poproś, by dziecko narysowało w jego środku mniejsze. Potem np. drzewo – niech umieści nad nim słońce i obok psa. Uwaga! Nie liczy się jakość rysunków (piesek na pewno nie będzie podobny do prawdziwego!), ale to, czy dziecko umie odpowiednio umieścić obiekt. Zabawa „Wzorek” Ułóż prosty wzór, np. kwiatek, listek, kwiatek, listek, kwiatek itd. Pokaż go dziecku, powtarzając głośno nazwy, by uświadomiło sobie powtarzalność wzoru. Poproś, by spróbowało go kontynuować. Gdy dziecko opanuje to ćwiczenie można dołączyć kolejne obrazki. Źródło: https://pptarnow.przedszkola.net.pl/dla-rodzicow/propozycje-zabaw-matem…